෴ නූඹම විය මට෴

සෙනෙහසේ උල්පත් දෙකක් ලග
ගලායන කිරි සුවදක වෙලී
පුංචි අතු ඉති මලින් පුරවා
මහ ගසක් හැදෙනා හැටී
තුරුමතින් ගිලිහෙනා පිණිබිදු
සිසිලසින් ප්‍රේමය දැනී
මහා සත්කුළු පව්ව නුඹවිය
ඉන්න නොසැලී හිනහෙහී

පුන් සඳත් සැඟවුනා නුඹ දැක
වලා පටලට තුරුළු වී
තරු පොකුරු දිළිසුනා ඒ දැක
නුඹේ සෙනෙහෙන් උදම්වී
පාට සායම් පෑදි දේදුනු
නීල අහසට පාය එද්දී
මහා අම්බර නුඹම විය මට
නැතිව වෙනසක් ඉන්න හිනහී

නුඹේ සෙනෙහස් සුවද විදගෙන
ගලන ගඟුලක් පැද්දි පැද්දී
හැපෙන ගල් කුල කියා දුන්නා
යන්න ඉදිරිය නොසෙල්ලී
මහා මුහුදට වැටෙන්නට පෙර
තවත් මොහොතක් තුරුළු වෙද්දී
මහා ගංගා දහර නුඹ විය
මගේ පසුපස ආව එක්වී